Jan Groenendijk analyseert (deel 2)

Thijs Vreugdenhil – Jan Groenendijk
NK Aspiranten 2014, ronde 1

In de eerste ronde van het kampioenschap vorig jaar speelde ik tegen Thijs Vreugdenhil. Door een paar onnauwkeurigheden van mijn kant in de opening werd de stand vereenvoudigd en op een gegeven moment kwam de positie in het diagram op het bord (zwart aan zet). Ik probeerde er toch maar het beste van te maken en te hopen op fouten van mijn tegenstander.

In bovenstaande stand besloot ik schijf 29 met tempowinst af te ruilen en tegelijkertijd een soort omsingeling rond schijf 28 te beginnen. 33…20-24 34. 29x20 15x24 35. 37-32 26x37 36. 42x31 8-12 37. 39-34 9-14. Te zien is dat de witte stand een beetje in groepjes staat; er zit geen echte samenhang in. 38. 34-29? In principe is dit een logische zet om zwart van veld 24 af te drijven. Dit was echter juist de zet waar ik op hoopte! 38…21-27! 39. 29x9 27x49 40. 9-4. Dit zal het einde van Thijs’ berekening geweest zijn. Maar er zit nog een addertje onder het gras… 40…18-23!! 41. 4x16 23x32 42. 16x38 49x16 en de onderstaande diagramstand was ontstaan. Ondanks dat zwart nog maar 3 stukken over heeft en wit nog 5, is dit eindspel wel degelijk gewonnen voor zwart; waarschijnlijk kan het zelfs op meerdere manieren. 43. 31-26 19-23! 44. 45-40 16-11. De duidelijkste manier. Aangezien 45. 40-35 11x50 op dit moment kansloos verliest vanwege de zwarte controle over de lijn 6/50, besloot Thijs twee schijven te geven in de hoop nog in de buurt van de damlijn te komen. 45. 26-21 11x35 46. 21-17 23-28. Een andere, eenvoudigere winst was geweest: 46…35-2! 47. 17-12* (anders volgt 3-8) en nu het plan 47…3-9 48. 36-31 9-13 (dreigt 13-18) 49. 12-8 23-28+. De partijzet verspilt echter niets. 47. 17-11 35-40 48. 11-6 40-1 49. 36-31 28-33 50. 48-43 3-8 51. 31-27 33-39(!) 52. 43x34 1x45 etc. en zwart won.  Jan Groenendijk – Nick Waterink
NK Aspiranten 2014, ronde 2

 In de tweede ronde speelde ik een leuke partij tegen Nick uit de Tsjegolev-opening; door twee onnauwkeurige zwarte zetten kreeg de partij echter een vervroegd einde.

 22…18-23(?) Het begin van het einde. Deze zet hoeft denk ik op zichzelf nog niet zo’n probleem te zijn, omdat zwart ook hierna het spel nog steeds in klassieke banen kan leiden door middel van bijvoorbeeld 3-8 en 17-21 26x17 12x21, met een spannende stand.

23. 33-28 13-18? Maar dit is wel echt fout. Sterker nog: hierna staat zwart al meteen verloren! 24. 39-33! Wit dreigt nu met een verrassende combinatie, en daar blijkt zwart erg weinig aan te kunnen doen. Een tweetal mogelijkheden: -24…9-13 25. 35-30! 24x35 26. 33-29 23x34 27. 27-22! 18x27 28. 32x21 16x27 29. 28-23 19x28 30. 38-32 27x38 31. 42x2. Nu kan zwart nog plakken met 31…34-39 32. 2x5 39x50, maar de vangstelling staat al klaar: 33. 49-44! 50x31 34. 26x37 en wit wint vanwege de twee koppels 37/36 en 45/35. -24…7-11 25. 43-39! 9-13 26. 27-22! 18x27 27. 32x21 23x34 28. 44-40 16x27 29. 40x16+ -24…7-11 25. 43-39! 14-20 26. 35-30 24x35 27. 28-22 17x28 28. 33x24 20x29 29. 39-33 9-14 30. 33x24 14-20 31. 44-39! 20x29 32. 39-33 29-34 33. 33-29 en wit wint een schijf. In de partij vond Nick toch nog een mogelijkheid om de dam uit te stellen. 24…15-20. Wanneer wit nu dezelfde combinatie neemt, volgt er 31…34-40! 32. 45x34 20-24 33. 2x30 35x24 met een gelijk aantal stukken. Vandaar dat ik besloot om nog een zet te wachten. 25. 44-39! Nu is zwart kansloos. Er volgde nog 25…20-25 26. 35-30 24x35 27. 33-29! (27.28-22?) 23x34 28. 39x30 25x34 29. 27-22 18x27 30. 32x21 16x27 31. 28-23 19x28 32. 38-32 27x38 33. 42x2 en zwart gaf het op.

Mitchel Mensinga – Jan Groenendijk
NK Aspiranten 2014, ronde 5

 Vorig jaar speelde ik in de 5e ronde tegen Mitchel Mensinga. De opening leek passief (1. 32-28 17-21 2. 37-32 11-17 3. 31-26 7-11 4. 36-31 18-22 5. 31-27 22x31 6. 26x37), maar kwam daarna op een ongebruikelijke weg in de scherpe diagramstand terecht.

Mitchel was hier met wit aan zet en besloot de stand nog verder te verscherpen met 21. 34-30?! Ik weet niet of het de beste optie is, maar het levert in ieder geval wél een leuke stand op. Ik voerde nu een soort forcing uit. 21…18-23 22. 46-41 12-18 23. 40-34 7-12 24. 30-25 3-8 25. 34-30 (zie diagram). Het is duidelijk dat zwart vroeg of laat een keer naar de zesde rij zal moeten, en het lijkt alsof dat op een aantal verschillende manieren kan. Nadere analyse leert echter dat de partijzet de enige is! Een aantal mogelijkheden. - Als eerste valt natuurlijk 25…21-27 26. 32x21 16x27 af. Door de opstelling op de zwarte korte vleugel kan zwart na 27. 50-45 23x32 28. 37x28 alleen nog maar met de schijven 6, 10 en 11 spelen; 18-23 is immers altijd verhinderd door 41-36-31. Bijvoorbeeld: (28. 37x28) 11-16 29. 41-36 16-21 30. 49-44! (45-40?) 6-11 31. 44-40 11-16 32. 40-34 10-15 33. 34-29 en zwart moet een schijf inleveren. - De tweede mogelijkheid is 25…22-27. Dit gaat echter ook hopeloos mis, omdat de witte stand simpelweg veel te mooi is; het is een massief blok waar zwart niet door heen kan breken. En omdat dat het geval is, loopt zwart hopeloos vast. Een voorbeeld: 25…22-27 26. 41-36 18-22 27. 37-31 12-18 28. 50-45 12-18 29. 49-44(!) 23-29 (merk op dat zwart na 24-29 ook een schijf verliest!) 30. 45-40 18-23 31. 43-39 13-18 32. 39-34 9-13 en voor de vorm nog even 33. 25-20! 14x25 34. 44-39 15-20 35. 42-37 8-12 36. 47-42 en zwart is vastgelopen. - Als laatste kan zwart ook nog 25…10-15 spelen; dat komt echter veelal op dezelfde varianten neer als bij de tweede optie, omdat zwart na 26. 49-44! alsnog gedwongen wordt 22-27 te spelen. Bijvoorbeeld: (26. 49-44 22-27) 27. 41-36 18-22 28. 43-39 12-18 29. 37-31 8-12 (merk op dat zwart ook nog een combinatie kan nemen met 14-20, met uiteindelijk één schijf verlies; waarschijnlijk is dit nog het beste wat zwart kan doen) 30. 48-43 23-29 31. 44-40. Om net zo’n vastloopscenario als in de vorige varianten te voorkomen kan zwart nu nog 31…29-34 32. 40x20 15x24 spelen, maar na 33. 39-34! 18-23 34. 42-37 12-18 35. 50-45 24-29 36. 33x24 22x42 37. 47x38 is hij daar niet heel veel mee opgeschoten. In de partij heb ik er dus verstandig aan gedaan om voor 25…23-29 te kiezen. 26. 50-45 18-23 27. 32-27. Wit besluit om de stand iets te vereenvoudigen, wat een logische keuze is. Een ander verloop was geweest 27. 41-36 13-18 (21-27?) 28. 37-31 9-13 29. 31-27 22x31 30. 36x27 17-22 31. 28x17 11x31 32. 26x37, met waarschijnlijk een iets betere stand voor zwart vanwege zijn tempovoorsprong. 27…22x31 28. 45-40 23x32 29. 38x36 29x38 30. 42x33 21-27 31. 48-42 13-18 32. 43-39? Maar dit is fout. Door deze zet blijven de stukken op 40 en 49 eeuwig op zijn plaats en kunnen ze niet meer goed in het spel gebracht worden, zoals uit het partijverloop zal blijken. Het beste vervolg was waarschijnlijk 32. 40-34 18-23 33. 34-29 23x34 34. 30x39 9-13 en nu een paar keer oplopen op 31, in de hoop dat zwart last krijgt van zijn overtollige schijven op 6, 11, 16 en 17. 32…18-23 33. 40-34 9-13 34. 49-44 Wit probeert de ruil 35. 33-28 voor te bereiden, in de hoop de schijven op zijn korte vleugel nog enigszins in het spel te kunnen betrekken; maar zwart is wit te slim af. 34…13-18! 35. 33-28? Wit zet zijn plan door en blundert. Nu moet wel gezegd worden dat wit natuurlijk al heel slecht, misschien zelfs praktisch verloren staat nu hij deze ruil niet door kan zetten. Na nog 35…23x32 36. 37x28 14-20! 37. 25x5 8-13 38. 5x23 18x49 39. 30x8 12x3 hield de witspeler het voor gezien.